Poradnia

Odpowiedź na Pani pytania można zacząć od tego (pytanie 1), że literę g(G) w polskim alfabecie wymawiamy jako "gie", dlatego też skrótowce wymawia się jako np. agiede (AGD). Taka wymowa jest zgodna z normą wzorcową języka polskiego. Wymowę z "ge" trzeba by uznać za potoczną, niestaranną. Przymiotnik pegeerowski, także rzeczownik pegeer, słowniki notują w tej postaci, co jednak nie oznacza, że należy je wymawiać zgodnie z zapisem. Wielki słownik poprawnej polszczyzny (red. Andrzej Markowski) oraz Wielki słownik języka polskiego online (wsjp.pl) podają wymowę: pe-gie-erowski, pe-gie-er. Wymowę typu pe-ge-er uznaje się za błędną.
Film "Wino truskawkowe" wykorzystuje potoczną odmianę polszczyzny, w związku z tym konstrukcje językowe używane w dialogach mają taki właśnie charakter. Warto nadmienić, że obecnie w języku wyróżnia się dwa poziomy normy: wzorcową i użytkową (potoczną). W zależności od sytuacji mówienia, cech bohatera filmu pod względem funkcjonalnym poprawne mogą być różne formy językowe. W sytuacji oficjalnej, wzorcowej podane zdanie będzie oczywiście zbudowane inaczej.

Reguły wymowy obcych nazw własnych nie są jednoznaczne: mogą być one wymawiane z nawiązaniem do wymowy oryginalnej albo do polskiej, bliższej ich zapisowi. Czynnikami, które należy brać pod uwagę są m.in.: stopień przyswojenia nazwy obcej, istnienie w języku polskich odpowiedników. Jeśli chcemy pozostać przy wymowie obcej, trzeba najpierw prawidłowo ustalić język, z jakiego wywodzi się dana nazwa i zastosować właściwe reguły fonetyczne. W wypadku nazwy Kiowa należy wziąć przede wszystkim pod uwagę to, czy określony sposób wymowy pozwoli na identyfikację tego plemienia, na skojarzenie wymowy z odpowiednim plemieniem. Kierując się tymi zasadami, należałoby stosować wymowę bliską oryginalnej, czyli na gruncie języka polskiego nazwa etniczna Kiowa będzie wymawiana jako [kajoła].

Nazwy plemion (etnonimy) Odżibwejowie i Czipewejowie są polskimi odpowiednikami form obcych: Ojibwa i Chippewa. W literaturze przedmiotu nazwa Odżibwejowie występuje również w innej spolszczonej postaci – Odżibuejowie i jest wymawiana z u niezgłoskotwórczym po głosce b (jak w wyrazie auto). Spolszczone nazwy, które Pan przytacza, wymawiane są zgodnie z ich zapisem literowym, ze spółgłoską w.

W cytowanym tekście kreska nad literą e nie oznacza akcentu. Jest to zapis ścieśnionej, zwężonej (podwyższonej) wymowy e (é), która była właściwa dla dawniejszej polszczyzny i dobrze utrzymywała się w zakończeniu wyrazu na -ej. Po spółgłoskach twardych i stwardniałych (np. cz) samogłoska ta była wymawiana jako y, a po spółgłoskach miękkich jako i. W pozycji rymowej wyraz inaczéj wymawiany był jako inaczyj. Wymowa inaczy, o której Pan pisze, byłaby właściwa raczej dla gwar niż dla języka literackiego, który reprezentuje "Zemsta" Aleksandra Fredry.

Informację na ten temat można znaleźć w Wielkim słowniku języka polskiego PAN w wersji online (https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=99323). Słownik podaje, że rzeczownik webinarium (tak samo jak webinar) może być wymawiany dwojako: z zachowaną w nagłosie głoską „w” lub z tzw. u niezgłoskotwórczym, czyli „ł” (u̯ebinarium).

Imiona filozofów - Pitagoras i Arystoteles - są akcentowane w sposób typowy dla języka polskiego, czyli na przedostatnią sylabę. Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN podaje, że imię Arystoteles można akcentować również na trzecią sylabę od końca. W innych imionach filozofów: Sokrates, Anaksagoras, Anaksymander, Anaksymenes, Empedokles, Heraklit, Demokryt, Epikur akcent wyrazowy pada również na przedostatnią sylabę.

Źródła internetowe mają różną rangę, różnych nadawców (także nieprofesjonalnych), stąd mogą podawać sprzeczne, często niepoprawne dane. Wątpliwości językowe pomagają rozstrzygać słowniki poprawnej polszczyzny i słowniki języka polskiego, dostępne również w wersji online.
Wielki słownik języka polskiego PAN (https://www.wsjp.pl) podaje następującą wskazówkę dotyczącą wymowy miejscownika rzeczownika himalaizm:
Ms. lp wymawiany: [himalaiźmie] lub [himalaizmie].
Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego uznaje za właściwą wymowę [himalaiźmie], natomiast za rzadko występującą, również poprawną, wymowę [himalaizmie].