Poradnia

Słowniki języka polskiego notują formę „ociągać się” w znaczeniu `zwlekać z czymś lub robić coś niechętnie, wahając się` (www.sjp.pwn.pl), `robić coś wolno, nieśpiesznie` (www.wsjp.pl). To znaczenie występuje w podanym zdaniu, a zatem za poprawne należałoby uznać zdanie drugie. Nie jest ono jednak zbyt udane stylistycznie. Zamiast rzeczownika odczasownikowego (ociąganie się) można użyć imiesłowu: Ociągając się, postąpił do przodu.

Reguły wymowy obcych nazw własnych nie są jednoznaczne: mogą być one wymawiane z nawiązaniem do wymowy oryginalnej albo do polskiej, bliższej ich zapisowi. Czynnikami, które należy brać pod uwagę są m.in.: stopień przyswojenia nazwy obcej, istnienie w języku polskich odpowiedników. Jeśli chcemy pozostać przy wymowie obcej, trzeba najpierw prawidłowo ustalić język, z jakiego wywodzi się dana nazwa i zastosować właściwe reguły fonetyczne. W wypadku nazwy Kiowa należy wziąć przede wszystkim pod uwagę to, czy określony sposób wymowy pozwoli na identyfikację tego plemienia, na skojarzenie wymowy z odpowiednim plemieniem. Kierując się tymi zasadami, należałoby stosować wymowę bliską oryginalnej, czyli na gruncie języka polskiego nazwa etniczna Kiowa będzie wymawiana jako [kajoła].

Nazwy plemion (etnonimy) Odżibwejowie i Czipewejowie są polskimi odpowiednikami form obcych: Ojibwa i Chippewa. W literaturze przedmiotu nazwa Odżibwejowie występuje również w innej spolszczonej postaci – Odżibuejowie i jest wymawiana z u niezgłoskotwórczym po głosce b (jak w wyrazie auto). Spolszczone nazwy, które Pan przytacza, wymawiane są zgodnie z ich zapisem literowym, ze spółgłoską w.

Czasownik "utknąć" nie tworzy strony biernej, dlatego też połączenie "jestem tu utknięty" jest niepoprawne. W podanym kontekście należałoby użyć czasownika w czasie przeszłym (utknąłem): „Nie mogę teraz się z Tobą spotkać, mam spotkanie i utknąłem tu”.

Obydwie wypowiedzi są poprawne, obydwie mają formę trybu przypuszczającego użytego w tej samej osobie gramatycznej (2. os. lp.). Różnica polega na innym szyku partykuły "by" (wróciłby, by wrócił). Partykuła ta jest ruchomą cząstką fleksyjną, która może łączyć się ściśle z czasownikiem albo wystąpić przed nim jako samodzielny wyraz.

Samo połączenie time out nie jest nowe w języku polskim, jest znane z innej odmiany środowiskowej – sportowej, w której oznacza ‘limit czasu, czas’. Słownik języka polskiego dostępny w wersji online podaje również znaczenie środowiskowe: `oficjalnie zarządzona przerwa w grze, wykorzystywana zwykle przez trenera na udzielenie wskazówek zawodnikom` (www.sjp.pwn.pl). W związku z tym użyciem w odmianie środowiskowej ustaliła się już jego odmiana o postaci:
liczba pojedyncza: M. time out, D. time outu, C. time outowi, B. time out, N. time outem, Msc. time oucie
liczba mnoga: M. time outy, D. time outów, C. time outom, B. time outy, N. time outami, Msc. time outach
Odnosząc się natomiast do pytania o ewentualne tłumaczenie połączenia time out, należałoby się zastanowić, jakiemu celowi miałoby służyć to tłumaczenie, w jakich sytuacjach (oficjalnych, nieoficjalnych), przez kogo (w jakim środowisku) miałoby być wykorzystywane w komunikacji. Dla informatyków zrozumiałe jest zapewne połączenie time out, a dla laików konstrukcja opisowa „przekroczenie czasu oczekiwania na odpowiedź” jest jasna i niezbyt długa.

Rzeczywiście, liczebniki obaj I obydwaj łączone są z rzeczownikami męskoosobowymi. Zatem poprawne są wszystkie te połączenia, w których z tymi liczebnikami używane są rzeczowniki typu: mężczyźni, lekarze, kolejarze, policjanci, chłopi, sklepikarze, motocykliści itp.