Poradnia

Zapis zdania, który Pan podaje budzi wątpliwości. Nie wiemy, co autor chciał w ten sposób oznaczyć. W języku polskim nie używa się skrótu rr. w odniesieniu do słowa "rok", ponieważ to słowo nie ma typowej formy liczby mnogiej (*"roki"). Formą liczby mnogiej w mianowniku są "lata", a zatem: .... w latach 1939-1945.
Podwojenie pojedynczych liter w skrótach używa się do form liczby mnogiej, np.:
s. (strona) - ss. (strony)
o. (ojciec w zakonie) - oo. (ojcowie)
p. (pani/pan) - pp. (państwo).

Użycie każdej z form rzeczownika "doświadczenie" wiąże się z nadaniem innego znaczenia hasłu "160 lat...". Jeśli mają Państwo zamiar podkreślić wiedzę i umiejętności ukształtowane w ciągu wielu lat, to odpowiednie będzie użycie formy liczby pojedynczej "doświadczenia": 160 lat doświadczenia. Liczba mnoga (160 lat doświadczeń) odnosi raczej do doświadczenia jako zbioru różnych wydarzeń, które miały miejsce, często też negatywnych.

Oczywiście konstrukcje te mogą być używane wymiennie, obydwie są poprawne. Jednak istnieją między nimi pewne różnice znaczeniowe. Wielki słownik poprawnej polszczyzny podaje, że konstrukcja porównawcza z "niż" wskazuje na stopień nasilenia porównywanych cech, stanów, czynności. Natomiast konstrukcje z "od" nazywają tło porównania, element odniesienia dla porównywanej cechy, stanu. Różnice semantyczne obrazuje np. zdanie: "Bardziej mnie to boli niż dziwi", w którym możliwe jest użycie tylko przyimka "niż".

Zacznijmy od tego, że podane imię i nazwisko jest zapisane w transkrypcji angielskiej. W tekstach polskich natomiast przyjmuje się inne zasady transkrypcji, uwzględniające specyfikę fonetyczną i fleksyjną języka oryginału. Taki zapis (transkrypcja angielska) powoduje pewien problem z zapisem form fleksyjnych w odmianie. Generalnie w odmianie nazwisk słowiańskich obowiązuje spolszczenie końcówek, co może budzić kontrowersje przy zapisie angielskim.
Po tym wyjaśnieniu podajemy odmianę. Imię Sergiy: dopełniacz Sergiya, celownik Sergiyowi, biernik Sergiya, narzędnik Sergiyem, miejscownik o Sergiyu. Z kolei nazwisko Lysyy odmieniać się będzie według wzoru rzeczownikowego odmiany nazwisk polskich (jak np. nazwisko Bugaj): dopełniacz Lysyya, celownik Lysyyowi, biernik Lysyya, narzędnik Lysyyem, miejscownik Lysyyu. Trzeba mieć jednak na uwadze, że ten zapis form odmienionych jest swego rodzaju hybrydą i może budzić wątpliwości w odbiorze.

Z informacji, jakie Pani podaje wynika, że słowo "najpojedyńsza" traktować można jako neologizm (okazjonalizm), a ściślej indywidualizm powiązany ze stylem autora tekstu. Zarówno budowa wyrazu, jak i jego semantyka, a także sam zapis, wynikają zapewne z określonej intencji autora. Trudno nam szczegółowo wypowiadać się na ten temat, bo nie znamy szerszego kontekstu użycia słowa "najpojedyńsza", gatunku tekstu, w jakim został użyty. Bez tych danych trudno ocenić jednoznacznie poprawność jego użycia. Trzeba także podkreślić, że ocena indywidualizmów w tekstach artystycznych oraz medialnych wymaga uwzględnienia funkcji, jaką w zamierzeniu nadawcy wyraz ten miał pełnić.
Z punktu widzenia gramatycznego wyraz "najpojedyńsza" nie wydaje się poprawny, przymiotnik pojedynczy nie podlega stopniowaniu w języku ogólnym. Odpowiadając na pytanie o posługiwanie się tym wyrazem w dwudziestoleciu międzywojennym, możemy podać, że nie jest notowany w Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego, który zawiera materiał językowy z tego okresu.

Obydwa człony nazwy Jedlnia-Letnisko odmieniają się, wobec czego nie można mówić o odstępstwie od reguły i nieodmienności drugiego członu. Podana nazwa miejscowa ma postać zestawienia, jego części odmieniają się tak jak pojedyncze wyrazy: Jedlnia oraz Letnisko. Zasady odmiany nazw miejscowych podaje między innymi Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN (red. Andrzej Markowski). Sposób odmiany nazw miejscowych poświadczony jest również w Urzędowym wykazie nazw miejscowości (http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/urzedowy_wykaz_nazw_miejscowosci_2015.pdf), w którym widnieje forma dopełniacza: Jedlni-Letniska.
Trudno nam podać przyczynę rozbieżności, o których Pani pisze. Wszystko wskazuje na to, że są to warianty nazwy powstałe w lokalnym środowisku. Na marginesie można dodać, że nazwa miejscowa o podobnej budowie: Żarki-Letnisko jest bez problemu odmieniana przez lokalną społeczność, co znajduje odbicie na stronach internetowych związanych z tą miejscowością.

Wyraz mezoregion nie należy do słownictwa ogólnego, tak więc jego użycie w tekście niespecjalistycznym jest dyskusyjne. Trzeba bowiem postawić sobie pytanie, czy będzie przez odbiorcę, który nie ma wiedzy specjalistycznej z geografii fizycznej właściwie odebrane, czy będzie miało walor „objaśniający”, o którym Pan wspomina.
Aby odpowiedzieć na pytanie o poprawną budowę składniową, należałoby więc w pierwszej kolejności precyzyjnie określić znaczenie słowa mezoregion, jego typowy zakres użycia, połączenia z innymi wyrazami, które wskazują na składnię tego typu połączeń (pozwalają ją ustalić). Nie mamy wiedzy specjalistycznej, niemniej wydaje się, że mezoregion należy do grupy określeń typu megaregion, makroregion, region. A zatem można użyć konstrukcji: „Kielce leżą w mezoregionie Gór Świętokrzyskich", „Kielce leżą w obrębie mezoregionu Gór Świętokrzyskich". Konstrukcja „Kielce leżą w mezoregionie Górach Świętokrzyskich" nie jest gramatycznie poprawna.