Poradnia

Poprawna odmiana czasownika "poznawać się" w czasie teraźniejszym zbudowana jest na temacie fleksyjnym poznaj- (np. Oni poznają się już 3 lata.). Forma poznawają się jest niepoprawna.
Odmianę czasownika poznawać się można sprawdzić na przykład w elektronicznym Wielkim słowniku języka polskiego, na stronie wsjp.pl: https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=36754&id_znaczenia=4665324&l=21&ind=0

Słowniki języka polskiego nie notują słowa makulować. Sądzić można, że słowo to funkcjonuje w środowiskowej, specjalistycznej odmianie języka osób związanych z archiwizacją dokumentów, przetwórstwem surowców wtórnych, produkcją papieru itp. Analiza danych korpusowych wskazuje, że w wąskim środowisku używane są słowa: makulacja i makulowanie ze znaczeniem ‘niszczenie dokumentów’. Możliwe jest zatem wykorzystanie słowa zmakulowane, które wypełnia pewną lukę w słownictwie środowiskowym (zawodowym). Jego użycie zależy jednak od sytuacji komunikacyjnej, w której się pojawi, od odbiorców. Dla znacznej części użytkowników języka będzie nieczytelne, niejasne. Słowa makulować, zmakulowane mają bardzo wąski, środowiskowy zakresie i są zrozumiałe jedynie w określonym środowisku zawodowym.

Szop, czyli 'zakład produkcyjny w getcie warszawskim podczas okupacji hitlerowskiej', w dopełniaczu liczby mnogiej ma postać szopów. Użyta przez Panią w zdaniu forma szopów ma więc prawidłową końcówkę fleksyjną i jest poprawna.
W odmianie wyraz szop ma następujące formy przypadkowe w liczbie pojedynczej: M. szop, D. szopa, C. szopowi, B. szop, N. szopem, Msc. (o) szopie, W. szopie. W liczbie mnogiej: M. szopy, D. szopów, C. szopom, B. szopy, N. szopami, Msc. (o) szopach, W. szopy.

Wielki słownik języka polskiego podaje ogólną definicję wysłannika: `osoba wysłana dokądś w określonym celu` (www.wsjp.pl). W różnych kontekstach wysłannik jest uzupełniany określeniami wskazującymi na tego, kto wysyła dana osobę, np. wysłannik prezydenta. Możliwe są też połączenia wysłannik redakcji, wysłannik gazety itp. W tekstach medialnych te połączenia są również używane, co można zauważyć na stronach internetowych mediów (np. Wysłannik TVP Info próbował „sprowokować” uczestniczki... ; Podczas spotkania z wysłannikami największych redakcji z krajów grupy G8...) czy w przykładach z Narodowego Korpusu Języka Polskiego (wysłannik „Gazety”...; wysłannik naszego pisma...).
Bardziej utrwalona, czytelna, stylistycznie neutralna jest nazwa korespondent z określeniami precyzującymi, np. agencyjny, prasowy, radiowy, telewizyjny, zagraniczny; frontowy, wojenny itd. (www.wsjp.pl).
Niewątpliwie nazwa korespondent wyraźniej wskazuje na profesję dziennikarską, natomiast nazwa wysłannik ma szersze znaczenie i jest częściej używana w odniesieniu do osób spoza tej profesji. Ale nie zapominajmy też, że pełna ocena użycia wyrazu jest możliwa wtedy, gdy uwzględnimy kontekst i okoliczności jej zastosowania oraz zwyczaj językowy przyjęty w środowisku zawodowym.

W przytaczanym przez Panią przykładzie autor wiersza wykorzystuje ruchomość końcówki czasownika "jestem" (jest-/e/m), która może się łączyć z każdym wyrazem w wypowiedzi - zależy to od inwencji piszącego. Konstrukcje takie są poprawne, choć niezbyt częste w języku ogólnym. Reguła ortograficzna (https://sjp.pwn.pl/zasady/157-42-Pisownia-koncowek-e-m-e-s-e-smy-e-scie;629502.html) podaje przykłady takich form i ich zapisu. Zaznaczyć trzeba, że dołączanie ruchomej końcówki czasownika do innego wyrazu w zdaniu cechuje pewna „nieneutralność”, stąd sprawdza się to dobrze np. w poezji.
W podanym przez Panią zdaniu dołączenie końcówki –m do wyrazu "wykształcenie" może utrudniać jego zrozumienie, między innymi dlatego, że zdanie jest bliskie znaczeniowo innej konstrukcji „Choć wykształceniem bogata”. Lepszym rozwiązaniem jest dodanie –m do „bogata”, ponieważ to ten wyraz jest integralną częścią orzeczenia imiennego – „jeste(m) bogata”. Dlatego ten właśnie wyraz (bogata) w logiczny sposób, w pierwszej kolejności, łączy się z ruchomą końcówką osobową –m, która sygnalizuje czasownik „jeste(m)”.
Uwaga ta nie odnosi się do tekstów poetyckich. Poezja rządzi się swoimi prawami.

Oczywiście, po słowie "tego" należy postawić przecinek, ponieważ połączenie "do tego" wprowadza kolejne wypowiedzenie - zdanie podrzędne. Przecinek można również umieścić po wyrażeniu "Po drugie", ponieważ konstrukcja zdania wskazuje na możliwość wystąpienia pauzy przed słowem "to".

Wyraz kaplica w podanej nazwie wielowyrazowej piszemy małą literą. Traktujemy ten wyraz jako nazwę ''gatunkową'', czyli w tym przypadku oznaczającą typ budynku.