Poradnia

Pytania i odpowiedzi

 

04.02.2021

Jak wymawiać dawne e (é) w rymach?

Szanowni Państwo,
Nurtuje mnie następująca sprawa:
W "Zemście" A. Fredry występują kilkukrotnie rymy takie jak:
(...) cóż to znaczy?
(...) nie inaczéj
(...) nie inaczéj
(...)rozpaczy.
Interesuje mnie jak poprawnie wymówić wyraz posiadający akcent nad literą "e"? Czy wymawiamy "inaczy" czy "inaczyj"? i jak ewentualnie wygląda zapis fonetyczny tego słowa?

W cytowanym tekście kreska nad literą e nie oznacza akcentu. Jest to zapis ścieśnionej, zwężonej (podwyższonej) wymowy e (é), która była właściwa dla dawniejszej polszczyzny i dobrze utrzymywała się w zakończeniu wyrazu na -ej. Po spółgłoskach twardych i stwardniałych (np. cz) samogłoska ta była wymawiana jako y, a po spółgłoskach miękkich jako i. W pozycji rymowej wyraz inaczéj wymawiany był jako inaczyj. Wymowa inaczy, o której Pan pisze, byłaby właściwa raczej dla gwar niż dla języka literackiego, który reprezentuje "Zemsta" Aleksandra Fredry.

Poradnia

03.02.2021

Transkrypcja i odmiana nazwiska Kustuvič

Szanowni Państwo,
w powieści fantastycznej, którą redaguję, pojawia sie nazwisko Kustuvič. Autorka odmienia to Kustuvičia. Według mnie powinnobyć Kustuviča (ponieważ wymowa jest Kustuwicz, Kustuwicza) I czy mogę to zostawić w takiej formie konsekwentnie, czy też powinna być jednak transkrypcja polska, a więc Kustuvicz, Kustuvicza.
Pozdrawiam

Zasady pisowni wskazują na możliwość transkrybowania -ič w nazwiskach słoweńskich jako -icz i odmianę w rodzaju: Mikloszicz - Mikloszicza, Miklosziczowi itd. Zasada dostępna jest w Internecie w Zasadach pisowni na stronach sjp.pwn.pl: https://sjp.pwn.pl/zasady/270-71-5-W-nazwiskach-slowenskich-koncowe-ic;629651.html.
Można też zachować pisownię oryginalną, która podkreśla pochodzenie etniczne autora: https://sjp.pwn.pl/zasady/Spolszczenie;629653.html. Wtedy w odmianie nazwisko będzie mieć formy: (D) Kustuviča, (C) Kustuvičowi, (B) Kustuviča, (N) Kustuvičem, (Msc) Kustuviču.
Ważne jest, by zachować konsekwencję w zapisie nazwiska.

Poradnia

03.02.2021

Odmiana nazwiska dwuczłonowego

Dzień dobry,
mam wątpliwość odnośnie odmiany nazwiska dwuczłonowego "Kowalska-Duda". Czy używając tego nazwiska w zaproszeniu poprawnym będzie: Zapraszam panią Kowalską - Dudę czy Kowalską - Duda?
Z góry dziękuję za odpowiedź!

W polszczyźnie nazwiska kobiet zakończone na -a powinny być zawsze odmieniane. Odmienność dotyczy zarówno nazwisk jednoczłonowych, jak i dwuczłonowych. Poprawna forma nazwiska w zaproszeniu to: Zapraszam panią Kowalską-Dudę, a także Nowicką-Skargę, Dudę-Bogacką, Skargę-Kulę, Jakimę-Pichetę itd.

Poradnia

27.01.2021

O przecinkach słów kilka

Dzień dobry,
chciałabym uprzejmie poprosić Państwa o wskazanie poprawnej wersji:
1. Współpraca z takim Inwestorem jak X to dla nas zaszczyt i ogromne wyzwanie.
2. Współpraca z takim Inwestorem, jak X, to dla nas zaszczyt i ogromne wyzwanie.
Pozdrawiam serdecznie!

Obydwie wersje zapisu są zasadniczo poprawne. Jednak różnica w interpunkcji w zdaniu wynika również z tego, jakie znaczenie chce Pani w nim przekazać. W analizowanych zdaniach ważną informacją dla odczytania intencji nadawcy jest zapis wielką literą słowa inwestor. Taki zapis wskazuje na odnoszenie nazwy Inwestor do konkretnej, ważnej dla Pani osoby, którą chce Pani wyeksponować w zdaniu. Można więc przypuszczać, że chce Pani raczej przekazać treść, którą wyraża pierwsze zdanie, bez przecinków. Drugie zdanie, w którym widoczne jest wyodrębnienie przecinkami nazwy inwestora, wskazuje na traktowanie inwestora jako pewnego przykładu.

Poradnia

23.01.2021

Ścielę lub pościelę łóżko

Witam,
proszę o opinię czy prawidłowym jest wyrażenie "pościełam łóżko", czy raczej powinno się powiedzieć ''ścielę łóżko"?
Dziękuję.
Z wyrazami szacunku

Forma „pościełam” jest niepoprawna. W Pani pytaniu pojawiły się formy dwóch czasowników o znaczeniu `przygotowywać pościel do spania lub po spaniu' - posłać/pościelić (czasownik dokonany) i słać/ścielić (czasownik niedokonany). Jeśli utworzymy formę osobową od pierwszego z nich, wówczas poprawne będzie połączenie „pościelę łóżko", jeśli od drugiego - „ścielę łóżko” (czas teraźniejszy) i „będę słała łóżko” (czas przyszły).
Pełną odmianę interesujących Panią czasowników można znaleźć np. w Wielkim słowniku języka polskiego PAN dostępnym także w wersji online (www.wsjp.pl).

Poradnia

22.01.2021

O bierniku: mam balon czy...?

Dzień dobry,
mam pytanie, czy powinno się mówić "mam balon" czy "mam balona"? A może obie formy są dopuszczalne?
Pozdrawiam serdecznie

Obydwie wymienione przez Panią formy są poprawne, lecz zarezerwowane dla różnych sytuacji komunikacyjnych. Pierwsza z nich "mam balon" jest zgodna z normą wzorcową i powinna być używana w komunikacji oficjalnej (m.in. w piśmie). Druga "mam balona" jest odpowiednia jedynie dla kontaktów swobodnych, potocznych, nieoficjalnych.

Poradnia

21.01.2021

Zaszczepić czy wyszczepić?

Szanowni Państwo,
zwracam się z prośbą o opinię o bardzo często używanym w ostatnich tygodniach słowie "wyszczepić" w odniesieniu do szczepienia ludzi, zamiast "szczepić" lub "zaszczepić".
Być może przez przedrostek wy-, słowo to kojarzy mi się raczej ze zwierzętami niż z ludźmi. Ten przedrostek zazwyczaj odnosi się do pozbycia się czegoś lub kogoś (jak wyrzucić, wyjść, wydać, wyrwać, wyplenić itd.), a nie z przyjęciem szczepionki. Nie znalazłam słowo "wyszczepić" w słowniku, dlatego będę bardzo wdzięczna za opinię czy Państwa zdaniem można (i warto) używać tego słowa? Czy nie jest to tylko - nie do końca poprawny językowo - sposób na dodanie powagi do mowy urzędników?
Z poważaniem

Słowo wyszczepić może budzić negatywne skojarzenia z uwagi na kontekst, w którym się pojawiło. Pod względem słowotwórczym czasownik wyszczepić jest utworzony poprawnie. Przedrostek wy- wprowadza dwa znaczenia: 1. oznacza wielość akcji - wiele czynności wykonywanych na wielu obiektach (zwierzętach, osobach), np. wytruć, wyłapać, wydusić itp.; 2. wskazuje na kompletność czynności - objęcie czynnością całej zbiorowości, gruntowne, dokładne jej wykonanie, szeroki zakres, np. wygolić, wytruć, wygasić itp. Wyszczepić, dzięki swojej budowie, uwypukla wielość akcji składającej się na daną czynność oraz zasięg czynności i jej efektywność, całościowy charakter. Jest to słowo dość nowe w języku ogólnym, nienotowane jeszcze w słownikach języka polskiego. Formy wyszczepić/ wyszczepiony były używane wcześniej, tyle że miały wąski, środowiskowy zasięg (występowały w języku medyków). Dopiero stan pandemii spowodował, że wyszczepić zaczęto używać, a w zasadzie nadużywać w tekstach medialnych i innych wypowiedziach publicznych.
Drugi aspekt znaczeniowy omawianego czasownika wiąże się z siatką skojarzeń, która ujawnia się w jego znaczeniu dodatkowym (skojarzeniowym, konotacyjnym). O takim właśnie aspekcie wspomina Pani w pytaniu. Skojarzenia o negatywnym charakterze są tworzone przez szereg czasowników o takiej samej budowie słowotwórczej i tym samym znaczeniu wielości i kompletności czynności, np.: wybić (co do jednej sztuki), wydusić, wymordować, wyrżnąć ('wymordować'), wytępić ('wyniszczyć'), wytruć. Oznaczają one czynności mające na celu zniszczenie i w związku z tym są odbierane negatywnie. Wspomnieć trzeba, że oprócz przytoczonych występują w języku również inne podobne znaczeniowo czasowniki o neutralnym charakterze: wyprzedać, wyciąć, wykupić itd. Niemniej jednak to właśnie czasowniki w rodzaju: wytruć, wydusić, wyłapać, wybić stały się punktem odniesienia dla wyszczepić i to one wpłynęły na łączące się z nim dehumanizujące skojarzenia.
Na tym tle trudno nam ocenić, czy warto używać tego słowa. Trzeba jednak zaznaczyć, że jest zbudowane poprawnie, zgodnie z zasadami słowotwórstwa.

Poradnia