Poradnia

Zaimek "się" może występować w różnych miejscach zdania. Nie należy umieszczać go na początku i na końcu zdania, o ile nie mamy do czynienia ze zdaniem składajacym się z samego orzeczenia (np. Bać się). Wówczas pozycja końcowa jest niejako naturalna. W innych wypadkach zaleca się stosowanie "się" przed czasownikiem, ale nie jest to reguła. Zaimek może być również umieszczany bezpośrednio po czasowniku, a także w pewnej odległości od czasownika, oddzielony innymi częściami zdania.
W podanym zdaniu zaimek "się" jest integralną częścią formy "bać się", która jest całością morfologiczną i semantyczną. W języku polskim nie funkcjonuje bowiem czasownik "bać". W zdaniu czasownik ten może przyjąć szyk "bać się" lub "się bać". Względy morfologiczne (budowa formy), logiczne i stylistyczne skłaniają do zastosowania wersji: "Marlene nie bała się przeciwstawić Hitlerowi", która pozwala na zachowanie spoistości formy "bać się".

Poprawna forma zapisu wymaga zastosowania kropki po liczebniku porządkowym zapisanym cyfrą arabską - "40. rocznicy". Zapis z dywizem "40-tej rocznicy" jest niepoprawny.

Różnica w konstrukcji składniowej przedstawionych połączeń wyrazowych wynika z konieczności użycia różnych form przypadkowych. Nie mamy tu do czynienia z wyjątkiem od reguły. Połączenia "w zeszłym" / "w zeszły" wskazują na określony przedział czasu lub czas. Dla wyrażenia tego znaczenia rzeczowniki tydzień, rok, miesiąc łączą się z przyimkiem "w" w miejscowniku (w roku, w tygodniu, w zeszłym miesiącu, w zeszłym roku itd.), natomiast nazwy dni tygodnia wymagają użycia biernika (w niedzielę, w zeszły wtorek, w poprzedni piątek itd.).

Poprawna forma dopełniacza nazwy miejscowej Przysucha ma postać "z Przysuchy", a cała konstrukcja - "jestem z Przysuchy". Jak można wywnioskować, mieszkańcy mają rację. Wyrażenie przyimkowe "z Przysuchej" jest niepoprawne.

Nie ma żadnego powodu, żeby nie odmieniać wyrażenia występującego po przyimku "w", który narzuca formę określonego przypadka gramatycznego, w tym zdaniu miejscownika. Tak więc poprawny jest zapis: "zarejestrowanego pod numerem KRS w VIII Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego".
Jeśli zależy Pani na zachowaniu formy mianownika, to może Pani przyimek zastąpić przecinkiem: "zarejestrowanego pod numerem KRS, VIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego".

Forma "Ci" kierowana do pracowników naukowych i dydaktycznych, ale i do wszystkich innych osób w sytuacji oficjalnej (w komunikacji instytucjonalnej), nie jest właściwa. Forma ta w sposób nieuzasadniony skraca dystans, co więcej - jest charakterystyczna dla innych kultur (angielska, amerykańska). Zgodnie z zasadami polskiej grzeczności językowej w oficjalnej sytuacji komunikacyjnej wymagana jest forma Pan/Pani lub Państwo oraz 3. osoba czasownika, np.: Komunikacja Wewnętrzna udostępnia Państwu komunikaty z dnia....

Podanych przez Panią wyrazów "efektuacja", "efektuacyjność" nie notują słowniki języka polskiego. Słowniki ogólne zawierają słownictwo ogólnoodmianowe, zdarza się, że także specjalistyczne - i wówczas odpowiednie kwalifikatory precyzują zakres użycia, np. tech. (techniczny), biol. itp.
Kontekst użycia wyrazów efektuacja, efektuacyjność, który Pani przytacza (jak również inne użycia, jakie można znaleźć choćby w zasobach internetowych), każe widzieć w nich część terminologii związanej m.in. z marketingiem, zarządzaniem, psychologią społeczną. Tego rodzaju leksyka specjalistyczna dla określonej dziedziny nauki bądź działalności człowieka wymaga stosowania zgodnie z przyjętym w tej dziedzinie znaczeniem. A zatem możliwość użycia interesujących Panią wyrazów w tekście, ich znaczenie, łączliwość wyznacza literatura specjalistyczna ze wspomnianego zakresu. Trzeba też pamiętać o precyzji znaczeniowej, jaka obowiązuje wtedy, gdy stosujemy terminy w tekście, który ma mieć obieg naukowy.
Podsumowując, niespecjalista raczej nie oczekuje na co dzień wiedzy na temat efektuacyjnych modeli przedsiębiorczości, różnic między efektuacyjnym a przyczynowym podejmowaniem decyzji itp. Specjalista będzie natomiast oceniał poprawność użycia tych wyrazów i ich połączeń w konkretnym tekście na tle ustaleń dziedziny wiedzy, do jakiej przynależą. Zalecamy zatem sprawdzenie użyć tego terminu (terminów) i jego zasadność w odpowiedniej, specjalistycznej literaturze naukowej, ponieważ w niej jest wykorzystywany.