Poradnia

Cząstka foto- tworzy wyrazy złożone wskazujące na ich związek znaczeniowy z fotografią (lub ze światłem). Zgodnie z zasadami pisowni rzeczowniki złożone zapisujemy łącznie, dotyczy to także tych wyrazów, w których jako pierwszy człon występuje foto-.
Tak więc poprawne będą zapisy: fotoprodukt, fotoksiążka itp. Podobnie jest zapisywana utrwalona już w języku fotokopia.

W takim razie zaczniemy od miejscownika imienia Matt, który w pisowni ma postać Matcie, a w wymowie [Macie]. Odmiana tego imienia wyklucza zastosowanie apostrofu, ponieważ końcowa spółgłoska mianownika [t] jest wymawiana [Mat]. Apostrof stosuje się wówczas, gdy końcowa głoska lub głoski nie są wymawiane: George [Dżordż] - George'a [Dżordża], George'owi itd.
Wracając do imienia Matt, podajemy formy pozostałych przypadków, które są następujące: Matta (dop.), Mattowi (cel.), Matta (bier.), Mattem (narz.), Matcie (miejsc.).

Wątpliwość w pytaniu dotyczy rodzaju gramatycznego, a nie płci.
Odmiana rzeczownika rodzaju żeńskiego nie powinna sprawiać kłopotu. "Hostessa" odmienia się tak, jak inne rzeczowniki twardotematowe tego rodzaju (żona, woda itp.). W mianowniku liczby mnogiej przyjmuje końcówkę -y: "hostessy". Informacje na temat omawianego rzeczownika można znaleźć w słowniku języka polskiego online, link poniżej:
https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=75280&ind=0&w_szukaj=hostessa
Natomiast rzeczownik rodzaju męskiego "host" ('osoba, która na targach przedstawia, zachwala usługi, produkt') w podanym przez Panią znaczeniu występuje zdecydowanie rzadziej, jest też słabo przyswojony w języku polskim. Dlatego forma mianownika liczby mnogiej może sprawiać problemy. Z dwóch możliwych końcówek mianownika liczby mnogiej rzeczowników osobowych (-i, -owie) należałoby wybrać końcówkę -owie ("hostowie"), która jest bardziej wyrazista i ułatwia odczytanie osobowego znaczenia tego rzeczownika.
Warto dodać, że rzeczownik "host" zdecydowanie częściej jest używany w innym znaczeniu, jako 'komputer podłączony do Internetu, oferujący usługi wielu użytkownikom' (sjp.pwn.pl/sjp/host;2560837).

Nazwiska z "e" ruchomym sprawiają odmieniającym je pewne problemy. Zazwyczaj w wypadku nazwisk tego typu zakończonych na -eń- poprawne są zarówno formy z zachowanym w odmianie „e”, jak i bez „e”. Samogłoskę "e" zachowuje się zwłaszcza w odmianie nazwisk jednosylabowych, np. Bień - Bienia. W nazwiskach dwu- i więcejsylabowych opuszcza się "e", jeśli dzieje się tak w równobrzmiących rzeczownikach pospolitych, np. Kwiecień - Kwietnia (Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN pod red. A. Markowskiego). Na wybór formy może mieć wpływ również tradycja rodzinna, czyli sposób odmiany przyjęty w rodzinie nosicieli nazwiska.
Nazwisko Przychodzeń (dla męskiego nosiciela nazwiska) uzyskuje w dopełniaczu i bierniku formę Przychodzenia, w celowniku Przychodzeniowi, narzędniku Przychodzeniem, miejscowniku - (o) Przychodzeniu. Forma dopełniacza bez "e" wydaje się bardzo wątpliwa, z kolei forma Przychodnia jest dopełniaczem od innego nazwiska - Przychodzień (równobrzmiącego z rzeczownikiem przychodzień). Nazwisko Przychodzeń nazywające kobietę nie odmienia się, zachowuje w przypadkach zależnych jedną formę - Przychodzeń.
O odmianie nazwisk, w których występuje „e” ruchome piszemy też na stronie internetowej Poradni, zachęcamy do lektury wpisów: http://www.poradniajezykowa.ajd.czest.pl/?page=3, http://www.poradniajezykowa.ajd.czest.pl/?page=10.

Nazwiska Stanoch i Dydo, o ile są nazwiskami mężczyzn, odmieniają się zgodnie ze wzorem odmiany rzeczowników męskich (Stanoch) i żeńskich (Dydo).
Nazwisko Stanoch odmienia się następująco: mianownik Stanoch, dopełniacz Stanocha, celownik Stanochowi, biernik Stanocha, narzędnik Stanochem, miejscownik Stanochu.
Z kolei Dydo przybiera następujące formy: mianownik Dydo, dopełniacz Dydy, celownik Dydzie, biernik Dydę, narzędnik Dydą, miejscownik Dydzie.

Pod względem formalnym, faktycznie, lepiej jest użyć orzeczenia w liczbie mnogiej - są. Warto też przemyśleć użycie dwukropka po są - tekst zyskałby na jasności. Przedstawione zdanie wymaga jednak większej liczby zmian. Jest błędnie skonstruowane pod względem logicznym i semantycznym. Trudno jednak przeprowadzić jego korektę bez znajomości szerszego kontekstu.

Nazwy własne obiektów miejskich mają charakter oficjalny i powinny być zapisywane zgodnie z obowiązującymi zasadami pisowni. Zupełnie wyjątkowo, w wypadku nazw historycznie utrwalonych, mających długą tradycję kulturową, możliwy jest zapis odbiegający od zasad (przykłady wymienione są w ekspertyzie RJP, którą Pan przywołuje w pytaniu, dlatego ich nie powtarzamy). Osobną kwestią jest zapis w dokumentach wytwarzanych przez administrację lokalną czy krajową - zdarzają się w nich, niestety, zapisy błędne.
Warto pamiętać, że w wypadku nazw: aleja i bulwar używanych w liczbie mnogiej stosuje się zapis dużą literą: Aleje Najświętszej Marii Panny (Al. NMP), Aleje Jerozolimskie (Al. Ujazdowskie), Bulwary Dietla.
Zasady zapisu wielowyrazowych nazw obiektów, w których występują na początku nazwy typologiczne (rodzajowe) uściślające, o jaki obiekt chodzi, są jednoznaczne: podaje je ekspertyza RJP, a także „Nowy słownik ortograficzny PWN z zasadami ortografii i interpunkcji” pod redakcją E. Polańskiego. Nazw typu rondo (a także: ulica, plac, park, kopiec, kościół, klasztor, cmentarz, pałac, zamek, pomnik itp.) nie traktuje się jako części właściwej nazwy własnej i zapisuje się je w związku z tym małą literą.