Poradnia

Wyraz kaplica w podanej nazwie wielowyrazowej piszemy małą literą. Traktujemy ten wyraz jako nazwę ''gatunkową'', czyli w tym przypadku oznaczającą typ budynku.

Sposoby zapisywania nazw własnych zawierających znaki, które nie występują w polskim alfabecie, a także dopuszczalną w tym zakresie wariantywność regulują Zasady ortografii i interpunkcji (red. E. Polański). Do podawanych przez Pana przykładów można zastosować zasady, do których podajemy poniżej linki.
Zapis zalecany przez zasady wyglądałby zatem następująco:
1. Browar na Rychtě albo Browar na Rychtie,
2. Bechlín, Bechlínie albo Bechlin, Bechlinie,
3. Skorkovskiego albo Skorkowskiego,
4. w Dolním albo w Dolnim,
5. děčínskiego albo dieczinskiego.
Zasady:
1. zasada 71.1 [266] https://sjp.pwn.pl/zasady/266-71-1-Znaki-diakrytyczne-w-zakonczeniach-nazwisk;629647.html
2. zasada 71.2 [267] https://sjp.pwn.pl/zasady/Pisownia-wariantywna;629648.html
3. zasada 71.6 [271] https://sjp.pwn.pl/zasady/Utrwalone-w-ortografii-cechy-fonetyczne-nazw-wlasnych;629652.html
4. zasada 71.7 [272] https://sjp.pwn.pl/zasady/Spolszczenie;629653.html

Obowiązuje następująca zasada zapisu: pełne wyrazy wchodzące w skład określenia nazywającego ulicę piszemy wielką literą, jedynie przyimki i spójniki zapisujemy małą. Poprawna wersja pełnej nazwy to ul. Marszałka J. Piłsudskiego. Jeśli chodzi o wersję skróconą określenia marszałek, to zgodnie z ekspertyzą Zespołu Onomastycznego RJP zapis powinien mieć postać: ul. marsz. J. Piłsudskiego. Podajemy przywołaną ekspertyzę Zespołu:
"Skróty używane w takich nazwach, np. św., ks., gen., rtm. mjr. pisze się małą literą, a jeśli są rozwinięte – dużą, czyli: kościół św. Krzyża, ale: kościół Świętego Krzyża; ulica ks. Jerzego Popiełuszki, ale: ulica Księdza Jerzego Popiełuszki, rondo gen. Stanisława Skalskiego, ale: rondo Generała Stanisława Skalskiego, ul. rtm. Witolda Pileckiego, ale: ul. Rotmistrza Witolda Pileckiego.

Zdarza się, że pomiędzy wzorcową normą ortograficzną a normą obowiązującą w sferze komunikacji administracyjnej, prawnej zachodzi pewna niezgodność. Pana pytanie pozostawiamy zatem bez odpowiedzi, do własnego rozstrzygnięcia: czy przyjąć jako nadrzędną normę ortograficzną, czy też uznać istnienie normy środowiskowej (profesjonalnej), wewnętrznego uzusu, który - jak Pan podaje - jest trwały.
Jeśli chodzi o poprzedzanie daty w tekstach prawnych słowami „dnia”, „w dniu” jest to środowiskowo aprobowane i zgodne z normą profesjonalną, na co wskazują zapisy tekstów prawnych, a także „Zasady techniki prawodawczej”. Trzeba się przy tym zgodzić z Pana opinią, iż tak utworzona konstrukcja jest nadmiarowa pod względem znaczeniowym i należy jej unikać w innych typach tekstów.

Zasada interpunkcyjna nr 95.2 [418] zawarta w Zasadach pisowni i interpunkcji (online: https://sjp.pwn.pl/zasady/Znak-wykrzyknienia-wielokrotnie-powtorzony;629844.html) mówi:
"Możemy postawić dwa, a nawet trzy wykrzykniki, jeśli tego wymaga bardzo silne zabarwienie emocjonalne wypowiedzi, np. Dosyć! Dosyć! Dosyć tego!!!‘"
Wynika z tego, że postawienie dwóch wykrzykników jest zgodne z zasadami poprawności interpunkcyjnej, o ile jest uzasadnione określoną ekspresją wypowiedzi.

W rozstrzygnięciu tego typowego problemu dotyczącego zapisu pomocne będą ustalenia słownikowe. Wielki słownik języka polskiego (wsjp.pl: https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=34447 ) podaje, że to potoczne wyrażenie zapisywane jest jako Francja elegancja, czyli z zachowaniem wielkiej litery w nazwie państwa. Wyrażenie - jak podaje słownik - jest 'używane w sytuacji, gdy mówiący ocenia coś jako bardzo eleganckie i wzbudzające zachwyt'.
Słownik podaje też inne możliwe zapisy: Francja-elegancja oraz francja elegancja (zakładka: Noty o użyciu). Zapis z łącznikiem nawiązuje do podobnych połączeń w polszczyźnie potocznej, typu esy-floresy, chłopek-roztropek. Z kolei przyczyny zapisu Francji małą literą (francja elegancja) upatrywać można najprawdopodobniej w traktowaniu tego wyrazu w omawianym połączeniu nie jako nazwy kraju, ale raczej jako stereotypu łączonego z tym krajem (Francja to francuskość, m.in. elegancja).
Źródła słownikowe nie notują połączenia o szyku odwrotnym, tzn. elegancja Francja. Poświadczenia tekstowe wskazują na przewagę zapisu z wielką literą, w kolejności Francja elegancja.

Skrót wyrażenia „świętej pamięci”, poprzedzający imię i nazwisko osoby zmarłej, ma postać: śp. (skrót pisany z kropką na końcu). W ten sposób zapisuje się go również na nagrobkach. Informację tę podaje Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, a także Wielki słownik języka polskiego (wsjp.pl). Skrót ten zapisujemy małą literą. Możliwy jest zapis wielką literą (Śp.) ze względów emocjonalnych lub w sytuacji, gdy ów skrót wystąpi jako pierwszy element dłuższego zapisu na nagrobku, w nekrologu, w nocie o zmarłym itp.