Poradnia

Wyraz zapusty oznaczał dawniej dni od święta Trzech Króli do Środy Popielcowej, w czasie których organizowane były bale i zabawy. Jak wskazuje Wielki słownik języka polskiego (wsjp.pl) przymiotnik od tego rzeczownika ma dwie postaci: zapustny i zapustowy. Zwyczajowe połączenie (kolokację) z rzeczownikiem zabawa tworzy jeden z nich: zapustny (zabawa zapustna).

W wypadku przytoczonego połączenia poprawna jest wersja półtorej szklanki, ponieważ szklanka jest rzeczownikiem rodzaju żeńskiego. Zasady doboru form liczebnika półtora (półtorej) z rzeczownikami podają m.in. słowniki poprawnej polszczyzny. Liczebnik ten przybiera formę półtora w połączeniach z rzeczownikami rodzaju męskiego i nijakiego (półtora: roku, kilograma, chleba, kotleta, mydła, nieszczęścia) oraz półtorej w związkach z rzeczownikami rodzaju żeńskiego (półtorej: szklanki, godziny, łyżki, tony).

Związek wyrazowy "poddać w wątpliwość" nie jest poprawny. Wielki słownik poprawnej polszczyzny podaje, że zgodne z normą wzorcową jest połączenie "podać w wątpliwość". Informację na ten temat znaleźć można również w internetowym słowniku języka polskiego wsjp.pl - https://wsjp.pl/index.phpid_hasla=39831&ind=0&w_szukaj=w%C4%85tpliwo%C5%9B%C4%87.
Związek "poddać w wątpliwość" jest opatrzony kwalifikatorem normatywnym "kwestionowane", który informuje o niezgodności formy wyrazowej z normą językową.

Z pewnością zdanie jest niepoprawne gramatycznie. Rzeczownik chłopiec jest rodzaju męskiego, co można sprawdzić w słowniku języka polskiego, który jest dostępny online: https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=40431&id_znaczenia=5147254&l=4&ind=0.
Rzeczowniki tego rodzaju łączą się w liczbie mnogiej z orzeczeniem w rodzaju męskoosobowym (chłopcy bawili się, skakali itp.). Znaczenie niedorosłości w tym wypadku nie decyduje o połączeniu z orzeczeniem niemęskoosobowym (bawiły).

Utworzenie formy odmężowskiej lub odojcowskiej od nazwiska zakończonego na -ska, -cka (Kowalski, Nowacki, Krzycki) jest w języku ogólnym niemożliwe. W języku polskim nie tworzy się tego typu form żeńskich od nazwisk męskich zakończonych w ten sposób. Przyrostki -owa i -ówna, tradycyjnie wyspecjalizowane w tworzeniu nazwisk odmężowskich i odojcowskich, są wykorzystywane w odniesieniu do nazwisk męskich zakończonych na spółgłoskę lub na -o (np. Kowal, Zając, Kraśko). Współcześnie przyrostki te zastąpiły również przyrostki -ina/-yna i -anka tworzące żeńskie formy nazwiskowe od męskich nazwisk zakończonych na -a (Gugała, Skarga). Zdarza się, że formy odmężowskie i odojcowskie od nazwisk na -ska, -cka są tworzone w gwarach ludowych.
Zaznaczyć warto, że we współczesnym języku unika się nazywania kobiet odmęskimi nazwiskami dzierżawczymi, które dodatkowo sygnalizują stan cywilny kobiety.

Zasada interpunkcyjna nr 95.2 [418] zawarta w Zasadach pisowni i interpunkcji (online: https://sjp.pwn.pl/zasady/Znak-wykrzyknienia-wielokrotnie-powtorzony;629844.html) mówi:
"Możemy postawić dwa, a nawet trzy wykrzykniki, jeśli tego wymaga bardzo silne zabarwienie emocjonalne wypowiedzi, np. Dosyć! Dosyć! Dosyć tego!!!‘"
Wynika z tego, że postawienie dwóch wykrzykników jest zgodne z zasadami poprawności interpunkcyjnej, o ile jest uzasadnione określoną ekspresją wypowiedzi.

Informację na ten temat można znaleźć w Wielkim słowniku języka polskiego PAN w wersji online (https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=99323). Słownik podaje, że rzeczownik webinarium (tak samo jak webinar) może być wymawiany dwojako: z zachowaną w nagłosie głoską „w” lub z tzw. u niezgłoskotwórczym, czyli „ł” (u̯ebinarium).