Poradnia

Nie wydaje nam się, by zmiany w angielskim nazewnictwie były istotnym punktem odniesienia dla nazewnictwa stosowanego w języku polskim. Zdecydowanie ważniejsza jest zmiana nazwy przez samą Holandię, która w styczniu 2020 roku zmieniała oficjalną nazwę kraju na "The Netherlands". W polskim nazewnictwie do tego rodzaju zmiany nie doszło. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP nie potwierdziła zmiany nazwy kraju. Nadal obowiązująca oficjalnie jest krótsza nazwa Holandia, która odnosi się do terytorium kraju leżącego w Europie, lub dłuższa Królestwo Niderlandów. Zgodnie z tradycją językową sięgającą XIX wieku nazwą używaną w polszczyźnie, mającą oficjalny charakter, jest Holandia.
Pełna nazwa Królestwo Niderlandów, jak podaje Urzędowy wykaz nazw państw i terytoriów niesamodzielnych, odnosi się do łącznego terytorium: Holandii, Aruby, Curaçao i Sint Maarten. W wypowiedziach nieoficjalnych można używać nazwy Niderlandy, ale nazwa ta nie jest aprobowana przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych.

Przecinki przed "że" i "to" są potrzebne ze względów składniowych i znaczeniowych. Wypowiedzenie jest zbudowane na bazie konstrukcji "nie dość, że …. , to jeszcze", w której przecinki wyodrębniają kolejne części składowe.

W niektórych zdaniach (wypowiedziach) wyrażenia "dziennik podróżny" i "dziennik z podróży" można stosować wymiennie, jeśli występują ze znaczeniem 'dziennik, codzienne notatki z przebiegu podróży'. Dziennik podróżny może również oznaczać 'notatnik, który zabieramy ze sobą w podróż', ponieważ ma niewielki format, jest praktyczny i przydatny. Wynika z tego, że nie można całkowicie rozgraniczyć znaczeń tych wyrażeń.

Pisownia nazw, o które Pani pyta (jak również innych instytucji administracyjnych, oświatowych itp.) zależy od tego, czy nazwy te występują jako pospolite czy własne. Nazwy własne, zapisywane wielką literą, odnoszą się do konkretnej, jednostkowej poradni zlokalizowanej w określonym miejscu, np. Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 5 w Łomży. Z nazwą pospolitą, zapisywaną małą literą, mamy do czynienia wtedy, gdy odnosi się w ogólności do instytucji o jakimś charakterze (szkoły, poradni), np.: poradnie psychologiczno-pedagogiczne zajmują się doradztwem zawodowym, szkoły podstawowe w naszym mieście zostały odnowione.

Przedstawiona przez Panią konstrukcja powinna zawierać formę rzeczownika w dopełniaczu, a więc "minister udziela (czego?) dotacji celowej".
Przy okazji podpowiadamy, że informacje na temat składni czasowników, i nie tylko, można znaleźć w Wielkim słowniku języka polskiego online (wsjp.pl). Słownik, po otwarciu zakładki Składnia przy odpowiednim wyrazie, podaje, jakiej formy wymagają m.in. czasowniki używane w określonym znaczeniu ( https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=67941&id_znaczenia=5178300&l=26&ind=0).

Słowniki języka polskiego i słownik poprawnej polszczyzny notują dwie formy: Sanmaryńczyk (nazwa mieszkańca państwa San Marino, rodzaj męski) i sanmaryńczyk (nazwa mieszkańca miasta San Marino). Dla rodzaju żeńskiego wykorzystuje się odpowiednio formy Sanmarynka i sanmarynka. Są to formy zgodne z normą wzorcową polszczyzny. Postać nazw Sanmaryńczyk i Sanmarynka wynika z zasad przyswajania nazw obcych do polszczyzny, a przede wszystkim z adaptacji nietypowych dla języka polskiego połączeń głosek, w tym pypadku jest to "ri".
Nazwę Sanmarińczyk, szerzącą się w języku mediów, można uznać za przejaw zwyczaju językowego (uzus językowy). Nie jest ona zgodna z normą polszczyzny wzorcowej. Nazwę mieszkańca utworzono w prosty sposób od San Marino, co przyczyniło się do zachowania głoski (litery) "i" wewnątrz tego wyrazu. Być może stanie się wkrótce tak, że forma Sanmarińczyk zostanie uznana za zgodną z normą użytkową (potoczną) języka.

Wyrażenie "osoba specyficzna" oznacza osobę wyróżniającą się charakterystycznymi, wyjątkowymi cechami. Wyrażenie dość często jest używane do określenia osoby, która zwraca uwagę cechami uznawanymi za inne, odmienne bądź dziwne. W zależności od sytuacji cechy te mogą być postrzegane różnie. Samo wyrażenie może mieć zarówno negatywne, jak i pozytywne nacechowanie lub skojarzenia.