Poradnia

Oficjalna nazwa tej choroby zapisywana jest wielkimi literami, niemniej w użyciu są różne warianty nazwy. Jak słusznie Pani zauważyła, nazwa jest skrótowcem bazującym na cząstkach wyrazów obcych (angl. Coronavirus Disease 2019), utworzonym zgodnie z zasadami systematyki chorób przyjętymi przez WHO, które podało obowiązującą nazwę choroby i jej zapis.
W Wielkim słowniku języka polskiego PAN (online) znajdujemy informację, że zapis COVID-19 ma charakter wzorcowy (https://wsjp.pl/haslo/podglad/99593/covid-19), a zapis covid (rzadziej: kowid) ma nacechowanie potoczne (https://wsjp.pl/haslo/podglad/102173/covid), czyli mieści się w normie użytkowej języka. Oznacza to, że w sytuacjach komunikacji nieoficjalnej ta forma jest poprawna.

Zaczniemy odpowiedź od ogólnej uwagi, że istnieje zasadnicza różnica między zapisem nazw pospolitych i nazw własnych. Skoro mamy do czynienia z nazwą własną potoku, to nie możemy porównywać jej zapisu do pisowni przymiotników, które są nazwami pospolitymi. Przykładowo w Tatrach nazwa własna z przymiotnikiem - Dolina Chochołowska - jest zapisywana wielkimi literami, bo to oczywiste.
Analiza językowa danych kartograficznych pokazuje, że całe wyrażenie Rabiański Potok (Rabski Potok) jest nazwą własną, co oznacza, że jego pisownia wymaga użycia wielkich liter. Taki zapis potwierdza Urzędowy wykaz nazw rzecznych opracowany przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych:  http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/hydronimy1.pdf. Dodajmy, że Rabiański Potok i Rabski Potok to nazwy wariantywne, używane wymiennie.
Trudno nam natomiast odpowiedzieć na pytanie, czy dolina Rabiańskiego (Rabskiego) Potoku jest w całości ustabilizowaną nazwą własną, czy nie. Jeśli byłaby to nazwa własna, to powinna być zapisywana wielkimi literami. Jednak nazwa dolina Rabiańskiego Potoku nie występuje na mapach i w innych oficjalnych spisach kartograficznych. Natomiast na stronach internetowych - urzędowych i turystycznych - częściej notowany jest zapis dolina Rabskiego (Rabiańskiego) Potoku. Te informacje wskazywałyby, że dolina występuje tu w znaczeniu obszaru o określonym ukształtowaniu, a nie jako część nazwy własnej, w przeciwieństwie do nazwy Rabska Dolina.

Aby rozwiać Pani wątpliwości, najpierw trzeba ustalić, jak brzmi nazwa ulicy: aleja czy aleje? To istotne, ponieważ od tej informacji zależy pisownia.
Jeśli jest to aleja (liczba pojedyncza) to poprawna nazwa ma postać: aleja 700-lecia Torunia, jeśli są to aleje (liczba mnoga) to wówczas będziemy zapisywać: Aleje 700-lecia Torunia.
Skróty mają odpowiednio formę: aleja - al., Aleje - Al. Wybór pełnej lub skróconej formy zapisu należy od Pani. Przy adresowaniu koperty skrót ul. lepiej pominąć i zapisać w postaci skrótowej: al. lub Al.

W opisywanej w pytaniu sytuacji komunikacyjnej możliwe jest użycie zarówno wielkiej, jak i małej litery w zapisie „wnioskodawca”. Zależy to od przyjętej konwencji. Etykieta językowa dopuszcza używanie wielkiej litery ze względów grzecznościowych w sytuacji, gdy słowo wnioskodawca (ale też np. autor, recenzentka itp.) odnosi się do określonego odbiorcy (osoby, przedsiębiorstwa). Zapis wielką literą jest przejawem wyższej kultury komunikacji i podmiotowego traktowania odbiorcy. Zapisu małą literą nie można uznać za błędny, jednak stosowniejszy jest zapis wielką literą.

Zgodnie z zasadami pisowni polskiej zestawienia dwóch rzeczowników zapisujemy z łącznikiem, gdy rzeczowniki te oznaczają równorzędne cechy lub funkcje przedmiotu czy osoby, np. laska-parasol (przedmiot, który jest jednocześnie i laską, i parasolem, pełni równorzędnie te dwie funkcje - laski i parasola), fryzjerka-kosmetyczka (osoba, które wykonuje równocześnie te dwa zawody), podobnie kupno-sprzedaż.
Odpowiadając na Pani pytanie, należałoby zatem w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w podanych zestawieniach występują człony równorzędne znaczeniowo, tzn. czy chodzi o urządzenie (przedmiot), które jednocześnie pełni funkcję neonu i reklamy, szyldu i lustra, manekina i głowy.
Druga zasada dopuszcza wyjątkowo użycie łącznika także wtedy, gdy człony zestawienia nie są równorzędne, ale ich kolejność została przestawiona, np. cud-dieta. 
Rozdzielnie, bez łącznika, zapisujemy natomiast zestawienia, które składają się z rzeczowników nierównorzędnych znaczeniowo (drugi rzeczownik dookreśla pierwszy), np. artysta malarz, lekarz internista. 
Podane przez Panią zestawienia nie należą do używanych często. Szczegółowe relacje między znaczeniami rzeczowników, które tworzą te połączenia (zestawienia) są zrozumiałe tylko przez określonych odbiorców. Stąd też trudno nam na przykład  ustalić, czy podane w pytaniu połączenie szyld-lustro jest szyldem o lustrzanej, błyszczącej powierzchni, czy też jest to lustro, które pełni funkcję szyldu. Podobnie, nie możemy mieć pewności co do znaczenia przykładu głowa-manekin (głowa manekina, manekin głowa?).
Tak więc zastosowanie zasady zapisu wymienianych połączeń musi być poprzedzone ustaleniem szczegółowego znaczenia rzeczowników i relacji między nimi (równorzędności bądź nierównorzędności).
Zasady, o których wyżej mowa  (nr 51.1, 51.2, 25) można przeczytać w całości pod linkiem: https://sjp.pwn.pl/zasady/187-51-Pisownia-z-lacznikiem-dwuczlonowych-rzeczownikow-typu-laska-parasol;629542.html oraz https://sjp.pwn.pl/zasady/135-25-Pisownia-zestawien-typu-artysta-malarz;629463.html.

Zapis zdania, który Pan podaje budzi wątpliwości. Nie wiemy, co autor chciał w ten sposób oznaczyć. W języku polskim nie używa się skrótu rr. w odniesieniu do słowa "rok", ponieważ to słowo nie ma typowej formy liczby mnogiej (*"roki"). Formą liczby mnogiej w mianowniku są "lata", a zatem: .... w latach 1939-1945.
Podwojenie pojedynczych liter w skrótach używa się do form liczby mnogiej, np.:
s. (strona) - ss. (strony)
o. (ojciec w zakonie) - oo. (ojcowie)
p. (pani/pan) - pp. (państwo).

Do tego typu połączenia peryfrastycznego, które Pani podaje możemy odnieść zasadę pisowni, która mówi, że: „Wielką literą można zapisać nazwy pospolite użyte w funkcji nazw własnych osób i miejsc” (Zasady pisowni i interpunkcji online: ttps://sjp.pwn.pl/zasady/91-18-34-Nazwy-pospolite-uzyte-w-funkcji-nazw-wlasnych-osob-i-miejsc;629411.html). Pisownia wielką literą nie jest więc obligatoryjna, ale możliwa. Gdy mamy do czynienia z nazwą o charakterze utrwalonym, powtarzalnym w obiegu wielka litera jest jak najbardziej uzasadniona, zgodna ze zwyczajem społecznym (uzusem). W wypadku nazwy Solny Gród zapis wielką literą poświadczają też użycia tej nazwy np. w tekstach medialnych dostępnych w zasobach internetowych.