Poradnia

Słowo wyszczepić może budzić negatywne skojarzenia z uwagi na kontekst, w którym się pojawiło. Pod względem słowotwórczym czasownik wyszczepić jest utworzony poprawnie. Przedrostek wy- wprowadza dwa znaczenia: 1. oznacza wielość akcji - wiele czynności wykonywanych na wielu obiektach (zwierzętach, osobach), np. wytruć, wyłapać, wydusić itp.; 2. wskazuje na kompletność czynności - objęcie czynnością całej zbiorowości, gruntowne, dokładne jej wykonanie, szeroki zakres, np. wygolić, wytruć, wygasić itp. Wyszczepić, dzięki swojej budowie, uwypukla wielość akcji składającej się na daną czynność oraz zasięg czynności i jej efektywność, całościowy charakter. Jest to słowo dość nowe w języku ogólnym, nienotowane jeszcze w słownikach języka polskiego. Formy wyszczepić/ wyszczepiony były używane wcześniej, tyle że miały wąski, środowiskowy zasięg (występowały w języku medyków). Dopiero stan pandemii spowodował, że wyszczepić zaczęto używać, a w zasadzie nadużywać w tekstach medialnych i innych wypowiedziach publicznych.
Drugi aspekt znaczeniowy omawianego czasownika wiąże się z siatką skojarzeń, która ujawnia się w jego znaczeniu dodatkowym (skojarzeniowym, konotacyjnym). O takim właśnie aspekcie wspomina Pani w pytaniu. Skojarzenia o negatywnym charakterze są tworzone przez szereg czasowników o takiej samej budowie słowotwórczej i tym samym znaczeniu wielości i kompletności czynności, np.: wybić (co do jednej sztuki), wydusić, wymordować, wyrżnąć ('wymordować'), wytępić ('wyniszczyć'), wytruć. Oznaczają one czynności mające na celu zniszczenie i w związku z tym są odbierane negatywnie. Wspomnieć trzeba, że oprócz przytoczonych występują w języku również inne podobne znaczeniowo czasowniki o neutralnym charakterze: wyprzedać, wyciąć, wykupić itd. Niemniej jednak to właśnie czasowniki w rodzaju: wytruć, wydusić, wyłapać, wybić stały się punktem odniesienia dla wyszczepić i to one wpłynęły na łączące się z nim dehumanizujące skojarzenia.
Na tym tle trudno nam ocenić, czy warto używać tego słowa. Trzeba jednak zaznaczyć, że jest zbudowane poprawnie, zgodnie z zasadami słowotwórstwa.

Wydawnictwa poprawnościowe podają obydwie wersje przymiotnika od nazwy miejscowej Świlcza: świlczański oraz świlecki. Uznać więc trzeba, że obydwie formy są poprawne i mogą być używane. O preferowaniu jednej z form decyduje przede wszystkim miejscowy zwyczaj językowy, czyli uzus językowy. Analiza tekstów publikowanych na terenie miejscowości Świlcza (informacji urzędowych, parafialnych, ogłoszeń itd.) wskazuje, że częściej jest używany przymiotnik świlczański.

Zgodnie z zasadami ortograficznymi nazwę skamandryci piszemy małą literą. Reguła ortograficzna 20.21 (zawarta w Zasadach pisowni i interpunkcji) mówi, że nazwy członków zespołów różnego rodzaju (partii, stronnictw, zespołów artystycznych, sportowych itd.) piszemy małą literą. Taki zapis (skamandryta, skamandryci) potwierdza Słownik ortograficzny PWN (online): https://sjp.pwn.pl/szukaj/skamandryta.html, https://sjp.pwn.pl/szukaj/skamandryci.html. Ten sam zapis notuje Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN (red. A. Markowski).
Poniżej podajemy link do reguły ortograficznej:
https://sjp.pwn.pl/zasady/120-20-21-Nazwy-czlonkow-partii-stronnictw-politycznych-organizacji-spolecznych-czlonkow-zespolow-artystycznych-i-sportowych-wiezniow-obozow-koncentracyjnych-itp;629442.htm

Rzeczywiście, słowo "sędzina" nie jest zalecane w komunikacji oficjalnej, bo ma ono charakter potoczny (tak kwalifikowane jest w słownikach języka polskiego). Natomiast słowo "sędzia" różnicujemy w odmianie w zależności od rodzaju gramatycznego. Rodzaj męski będzie miał zasadniczo odmianę przymiotnikową, a formy żeńskie odmieniają się jak rzeczowniki (żeńskie miękkotematowe, np. skrzynia). Wzory odmiany można znaleźć np. w Wielkim słowniku języka polskiego (www.wsjp.pl), Słowniku gramatycznym języka polskiego (www.sgjp.pl) - obydwa dostępne są w wersji online. Podajemy odmianę poniżej.
Rodzaj gramatyczny żeński, liczba pojedyncza: M. sędzia, D. sędzi, C. sędzi, B. sędzię, N. sędzią, Msc. (o) sędzi, W. sędzio; liczba mnoga: M. sędzie, D. sędzi, C. sędziom, B. sędzie, N. sędziami, Msc. (o) sędziach, W. sędzie.
Rodzaj gramatyczny męski, liczba pojedyncza: M. sędzia, D. sędziego, C. sędziemu, B. sędziego, N. sędzią (rzadziej sędzim), Msc. (o) sędzi (rzadziej o sędzim), W. sędzio; liczba mnoga: M. sędziowie, D. sędziów, C. sędziom, B. sędziów, N. sędziami, Msc. (o) sędziach, W. sędziowie.
Jeśli chodzi o czasownik dokonany wszcząć w czasie przyszłym, to tworzy on regularnie formy: w liczbie pojedynczej - 1 os. wszcznę, 2 os. wszczniesz, 3 os. wszcznie; w liczbie mnogiej - 1 os. wszczniemy, 2 os. wszczniecie, 3 os. wszczną. Formy te są poprawne, choć w praktyce nieczęsto używane i zastępowane przez zacząć, rozpocząć. Czasownik wszcząć generalnie ma ograniczony zakres użycia, występuje w utrwalonych połączeniach, np. wszcząć awanturę, bunt, walkę, śledztwo, postępowanie itp.
Czasownik wszcząć nie ma bezpośredniego związku z czynem. W pracach etymologicznych ten związek jest kwestionowany.

Odpowiedź warto zacząć od wyjaśnienia pochodzenia wyrazu drogeria. Pochodzi z francuskiego słowa droguerie i nie ma związku z wyrazem drogi. Tłumaczeniami z języka angielskiego na polski nie zajmujemy się, więc nie możemy Pani udzielić precyzyjnej odpowiedzi na temat znaczenia drug store.
Słownik języka polskiego online definiuje drogerię jako ‘sklep z kosmetykami i artykułami sanitarnymi’ (sjp.pwn.pl). W Słowniku języka polskiego PWN pod red. M. Szymczaka znajduje się informacja, że wyraz drogeria oznacza ‘sklep z kosmetykami, niektórymi artykułami chemicznymi, artykułami sanitarnymi, materiałami opatrunkowymi i lekami dopuszczonymi do sprzedaży bez recepty’. W starszym słowniku, pod redakcją W. Doroszewskiego, definicja tego słowa jest podobna – to ‘sklep z lekami sprzedawanymi bez recept, z materiałami aptecznymi i kosmetykami’.
Z objaśnień słownikowych wynika, że nazwa drogeria nie oznacza apteki, może jedynie oznaczać sklep, w którym sprzedaje się między innymi leki i materiały apteczne (jak w Rossmannie).

Poprawna odmiana czasownika "poznawać się" w czasie teraźniejszym zbudowana jest na temacie fleksyjnym poznaj- (np. Oni poznają się już 3 lata.). Forma poznawają się jest niepoprawna.
Odmianę czasownika poznawać się można sprawdzić na przykład w elektronicznym Wielkim słowniku języka polskiego, na stronie wsjp.pl: https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=36754&id_znaczenia=4665324&l=21&ind=0

Słowniki języka polskiego nie notują słowa makulować. Sądzić można, że słowo to funkcjonuje w środowiskowej, specjalistycznej odmianie języka osób związanych z archiwizacją dokumentów, przetwórstwem surowców wtórnych, produkcją papieru itp. Analiza danych korpusowych wskazuje, że w wąskim środowisku używane są słowa: makulacja i makulowanie ze znaczeniem ‘niszczenie dokumentów’. Możliwe jest zatem wykorzystanie słowa zmakulowane, które wypełnia pewną lukę w słownictwie środowiskowym (zawodowym). Jego użycie zależy jednak od sytuacji komunikacyjnej, w której się pojawi, od odbiorców. Dla znacznej części użytkowników języka będzie nieczytelne, niejasne. Słowa makulować, zmakulowane mają bardzo wąski, środowiskowy zakresie i są zrozumiałe jedynie w określonym środowisku zawodowym.